Amy van den Assem (25) is inmiddels al ruim anderhalf jaar aan de slag als gezinsbehandelaar bij Pro6 in de regio Den Bosch. In de tussentijd haalde ze ook nog haar masterdiploma als orthopedagoog. ‘Ik spar graag vanuit een gelijkwaardige positie’

“Ik zocht een baan die ik kon combineren met mijn master. Heel weinig organisaties in de jeugdzorg staan open voor iemand die 16 tot 20 uur wil werken. Tenminste, dat dacht ik. Ik plaatse een oproep op LinkedIn en kreeg wel honderd reacties. Waaronder van Els. Ze stuurde me een laagdrempelige en vrijblijvende uitnodiging. Dat trok me aan. Daarnaast wilde ik heel graag ambulant en systemisch werken. Dat kon allebei bij Pro6. Na het gesprek heb ik mijn andere afspraken gelijk afgezegd.”

De jongste
“Ik ben de jongste van het team, maar dat merk ik helemaal niet. Ik heb het idee dat collega’s me erg respecteren en juist mijn frisse blik, kennis en energie fijn vinden. Ik vind het heel prettig dat iedereen binnen Pro6 altijd voor elkaar klaarstaat. En dat we als team zo’n brede expertise hebben. We zijn overal in thuis: van de ontwikkeling van een kind, tot aan de verschillende behandelvormen.”

“Voor ouders speelt mijn leeftijd soms wel een rol. Zij zijn vaak nieuwsgierig naar mijn leeftijd en of ik zelf kinderen heb. In het begin vond ik dat weleens lastig. Maar ik begrijp dat ouders waarde hechten aan de ervaring die de professional heeft. Ik vind sparren vanuit een gelijkwaardige positie een fijn uitgangspunt, waardoor mijn leeftijd er vaak niet meer toedoet. Dat waarderen ouders. Vanochtend zei een moeder nog: ‘Je bent heel verantwoordelijk in wat je doet. Je weet misschien niet alles, maar wat we bespreken en doen is van meerwaarde.'”

Wat doet het met jou?
“Ik heb na mijn vwo bewust gekozen voor hbo social work. Ik wilde eerst wat praktijkervaring opdoen. Op de universiteit krijg je daar minder de kans voor. Ik vond de ontwikkeling van het kind, de invloed van het systeem en het onderzoek naar die omgeving erg interessant. Daarom paste de universitaire master orthopedagogiek na mijn hbo goed bij mij, met als extra specialisme diagnostiek. Ik doe onderzoek naar gezinnen en geef daarnaast individuele behandelingen aan kinderen: van omgaan met angsten tot emotieregulatie.”

“Het klopt dat minder jonge mensen voor dit vak kiezen. Dat komt ook wel door de verhalen in de media. Je leest vooral wat er niet goed gaat. Daarnaast switcht mijn generatie sneller van baan als het niet helemaal lekker loopt. En ons werk is niet altijd makkelijk. Het vraagt veel van je, maar het levert ook veel voldoening op als je het vertrouwen van een gezin wint en de stappen die zij zetten kan zien.”

“Ik vind dat de opleidingen hier een rol in hebben. Zij kunnen studenten wel wat beter voorbereiden op de praktijk. Je leert bijvoorbeeld heel weinig over wat dit werk met jou als mens kan doen. De eerste keer dat een ouder explodeerde van boosheid, schrok ik enorm. Dankzij gesprekken met mijn regiebehandelaar binnen Pro6, de werkbegeleiders en het hele team kan ik daar inmiddels beter mee omgaan. Als ik nu een mailtje met verwijten of agressieve uitingen erin krijg, laat ik dat makkelijker van me afglijden. Het is de frustratie van de ander.”

Kleine stapjes
“Iets anders wat ik heb geleerd, is om mijn perfectionisme wat meer los te laten. Ik kan heel zelfkritisch zijn. Inmiddels probeer ik de kleine stapjes vooruit ook te zien. Niet alles hoeft goed te gaan, je kunt niet alles oplossen, verbetering is het doel. Het allereerste gezin waarmee ik werkte, herinner ik me nog goed. Bij de afsluiting zeiden ze: ‘Toen je binnenkwam, dachten we: het kan zo niet langer, hij moet uit huis en dan zien we weer verder. Nu moeten we daar niet meer aan denken. Ondanks dat niet alles goed gaat.’ Dat is al een hartstikke mooie stap.”

“Bovenal is het mijn drijfveer om ieder kind een zo fijn mogelijke jeugd te bezorgen. Ik heb zelf een heel goede jeugd gehad en dat gun ik iedereen.”