Met tranen in haar ogen vertelt Hannah over de behandeling die haar gezin volgde bij Pro6. “Eindelijk werd eens naar mijn kinderen geluisterd. Eindelijk werden zij gehoord. Eindelijk werd niet alleen gezien wat er aan de hand was, maar werden we ook serieus genomen.”

De relatie van Hannah begon als een sprookje. Ze had een partner die alles voor haar deed. Na een aantal jaar sloeg dat echter totaal om. Toen haar kinderen last kregen van de spanningen in huis, hakte ze knoop door: ze beëindigde de relatie.

Contact met vader
Wat volgde, was een lang en zwaar proces. Aan de oppervlakte kwam dat kinderen zich niet veilig voelden bij vader. Maar hoe dan verder? Vader wilde nog wel contact. Ze gingen aan de slag met verschillende hulpverleners, maar vonden nergens de juiste plek.

Ondertussen eiste vader via de rechtbank contactherstel, wat tot slapeloze nachten leidde voor Hannah. “Als de kinderen dat ook hadden gewild, had ik daar natuurlijk mee ingestemd. Maar zij wilden dat absoluut niet.”

Ouderbijeenkomsten
Ze moesten van de rechter eerst nog een hulpverleningstraject proberen, bij Pro6. “We begonnen met de ouderbijeenkomsten. Ik had weinig vertrouwen meer in de hulpverlening en was bovendien bang dat ik vader weer tegen zou komen. Kortom, ik had er helemaal geen zin in. Achteraf ben ik er heel blij mee. Ik ging opgelucht naar huis. Het was heel goed gescheiden: de ene bijeenkomst was voor hem, de andere voor mij.”

De ouderbijeenkomsten sloten niet altijd specifiek aan bij de situatie van Hannah, toch leerde ze veel. “Ik kreeg inzicht in wat voor rol je emoties spelen, hoe dat bij je kinderen zit, welke invloed je hebt op de situatie en wat je juist los mag laten. Ik leerde over loyaliteitsconflicten van je kinderen. Het zette me aan het denken. De hele situatie was zo stressvol. Dat deed natuurlijk wat met mij, met mijn Window of Tolerance. En mijn stress had ook invloed op de kinderen.”

Start van de behandeling
Hannah voelde al snel rust en kalmte nadat de behandeling bij Pro6 was begonnen. “Alles werd zo goed gescheiden. In de gesprekken, de verslaglegging, het hele traject. Daardoor durfde ik veel vrijer te spreken. De behandelaar was direct duidelijk: als één ouder wil stoppen, stopt niet het hele traject. Dan gaan we door met de ander en de kinderen.”

De kennismaking met de Pro6-gezinsbehandelaar was voor de moeder een gebeurtenis vol verbazing. “De behandelaar kwam op huisbezoek en ik dacht: wat gebeurt hier? Ik kreeg een map met allerlei papieren die ik moest tekenen, waarin ook informatie stond over klachtenregelingen, een vertrouwenspersoon, meldingen bij Veilig Thuis en over een dossieroverdracht. Het was zó professioneel en zó deskundig. Dat had ik bij geen enkele organisatie daarvoor meegemaakt. Het gaf me een goed gevoel en vertrouwen. Ik wist wat ik kon verwachten en dat ik me altijd uit mocht spreken als ik het ergens niet mee eens was.”

Wroeten in emoties
En weerstand voelde Hannah al snel. “Er werd figuurlijk gewroet in mij, in mijn emoties. Rete-irritant vond ik dat toen, maar nu zie ik het belang in. Ik was namelijk aan het overcompenseren. Mijn kinderen waren door vader al zo vaak teleurgesteld, ik wilde hen nooit meer teleurstellen. Daar ging ik heel ver in. De behandelaar liet me inzien dat hen overal voor beschermen geen oplossing was. Ze moesten leren omgaan met tegenslagen.” Ook ging het over Hannahs schuldgevoel. “Ik voelde me erg schuldig naar de kinderen toe over de hele situatie. Ik betrok dat op mezelf. De behandelaar hielp me door me te laten inzien: dit is jou ook overkomen. Het is niet jouw schuld.”

Een andere les ging over de ruzietjes tussen haar kinderen. Hannah wilde die direct oplossen met een goed gesprek. “De behandelaar gaf me het inzicht dat in ieder gezin kinderen ruzie maken. Dat het niet abnormaal was. En dat je het niet altijd uit hoeft te praten, maar als ouder ook kan zeggen: tot hier en niet verder. Of ze het zelf kan laten oplossen. Mijn mond viel open toen ik dat toepaste: ze losten ruzietjes binnen een mum van tijd inderdaad zelf op.”

NICHD-interviewprotocol
Pro6 zette in deze behandeling ook het NICHD-interviewprotocol in: een gesprekstechniek die een beeld schept van de ervaringen van kinderen van ouders die in een conflictscheiding zijn verwikkeld, aangezien zij een grotere kans lopen om getuige of slachtoffer te zijn van een onveilige thuissituatie. Het interview vindt plaats zonder ouders of iemand anders uit het netwerk, zodat een kind vrijuit kan praten. Het is feitengericht en wordt opgenomen, om later eventuele vage signalen te interpreteren.

“Hallelujah”, dacht Hannah toen. Ze raakt weer geëmotioneerd als ze erover praat. “Ik was hier al jaren voor aan het strijden. Eindelijk een hulpverlener die mijn kinderen hun zegje liet doen. Eindelijk kon ik ertussenuit. Eindelijk niet meer: ‘Ja, maar dit zijn de woorden van moeder.’ Het ging nooit om mij of om vader, maar om de kinderen. Wat willen zij? Waarom luistert niemand naar hen? Eindelijk werden zij serieus genomen.” De kinderen werden heel goed voorbereid. “Ze lieten niet veel los over het interview. Mijn oudste zei achteraf wel dat ze mij ‘spaarde’, omdat ze zag hoeveel verdriet het mij deed als ze een ervaring deelde. In het interview voelde ze meer vrijheid. Sindsdien heb ik geprobeerd mijn emoties wat meer voor mezelf te houden.”

Rust en lucht
Inmiddels hebben zowel moeder als kinderen een behandeling gevolgd bij Pro6. Hannah merkt dat het gezin stappen heeft gezet. “De kinderen leerden om anders met elkaar en met hun emoties om te gaan, zodat ze niet exploderen. Ze leerden zich te uiten. Ik leerde duidelijker te zijn en soms gewoon te zeggen: ‘Tot hier en niet verder.’ Zonder in discussie te gaan. Dat werkt als een tierelier. Ik leerde ook beter te reflecteren. We zijn er nog niet, maar hebben wel een stuk meer rust en lucht gekregen.”