Gezinsbehandelaar Sofie Tonsent werkte onder meer in Peru met straatarme kinderen, op Bonaire voor de dienst maatschappelijk werk jeugd en gezin en in Antwerpen voor het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling. De Vlaamse, die criminologie en seksuologie heeft gestudeerd, voelt zich echter het meest op haar gemak in Nederland.

“Ik solliciteerde vanaf Bonaire op de functie van gezinsbehandelaar bij Pro6. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging en wilde graag in Nederland werken. Ik voelde me tijdens het eerste gesprek met Cindy en Walter gelijk heel hard op mijn gemak. Dat was ook zo toen ik later nog met Els belde.”

Systemisch werken
“Ik vind het heel fijn dat je als gezinsbehandelaar ambulant en met het hele systeem werkt. In België was ambulant werken veel minder gebruikelijk. Cliënten kwamen vaak naar ons kantoor, terwijl naar hen toe gaan je heel veel extra kennis oplevert. Zo krijg je inzicht in hoe iemand leeft en hoe bijvoorbeeld de interactie tussen ouder en kind is. Toen ik in Antwerpen scholing gaf aan hulpverleners, moest ik hen vaak overtuigen om ook naar het kind en de partner van de cliënt te kijken. Zij waren altijd heel bang om het vertrouwen van hun cliënt te verliezen, maar die maakt wel onderdeel uit van een systeem. Als je naar het systeem kijkt, vallen alle puzzelstukjes makkelijker in elkaar.”

Nederlandse cultuur
“Ik merk sowieso dat de Nederlandse cultuur beter bij me past, door de transparantie en eerlijkheid. Ik was in België vaak die directe collega. Nederlanders spreken zich makkelijker uit en dat werkt heel goed, juist in dit werk. Als een cliënt het ergens niet mee eens is, dan hoor ik dat graag. Dan kunnen we samen naar een oplossing zoeken. Andersom kan ik dingen ook direct benoemen bij mensen, in plaats van ze te verbloemen. Soms loopt het nou eenmaal niet goed in een gezin. Niemand is perfect en juist daarom ben ik er. Daar moeten we het over hebben.”

“Ik gebruik natuurlijk soms andere woorden en dat is in het contact met kinderen heel grappig. Volwassenen lachen soms, maar weten wel wat je bedoelt. Dat is bij kinderen anders. Je ziet vaak aan hun gezichten dat je iets raars hebt gezegd. Het bekendste voorbeeld is misschien wel de zetel, het Belgische woord voor bank.”

Gezinsbehandelaar
“Ik vind de functie van gezinsbehandelaar heel leuk. Je werkt zelfstandig, maar staat er niet alleen voor. Zo heb je jouw regiebehandelaar met wie je altijd kunt overleggen. Ik merk sowieso dat de collega’s van Pro6 altijd voor elkaar klaarstaan. Je kunt je op kantoor terugtrekken of juist iemand opzoeken als je nood hebt aan een babbel of over een moeilijk gesprek met een gezin wil bellen. Het onderlinge vertrouwen zit goed en de sfeer is fijn, dat merk je.”

“Ik merk dat ik veel heb aan mijn seksuologiestudie. Heel veel mensen vinden seks een ongemakkelijk onderwerp om over te praten, ook hulpverleners. Ik heb dat niet en dat helpt om het te normaliseren, om cliënten het gevoel te geven dat ze alles kunnen bespreken met me. Zo kunnen ze het makkelijker aangeven als er iets is gebeurd, als iemand over hun grenzen is gegaan bijvoorbeeld. Daarnaast kan je seksualiteit heel veel zeggen over wie jij bent en over jullie relatie.”

Prenten
“In het werk haal ik veel voldoening uit de stappen die een gezin zet. Dat ze bijvoorbeeld beter naar elkaar luisteren en bepaalde dingen bespreekbaar maken. En dan tegen je zeggen: dit of dat wat jij deed, heeft ons echt geholpen. Vaak zijn dat dingen waar je als hulpverlener helemaal niet bij stilstaat. En voorbeeld is de psycho-educatie, waarmee je uitlegt waarom iemand iets doet. Ik gebruik daar heel graag prenten voor. Dat maakt het soms inzichtelijker. Bijvoorbeeld één stabiele boot die verandert in twee wiebelende bootjes, bij een scheiding. Het kind stapt over van het ene in het andere wiebelende bootje. Daarmee laat ik ouders zien dat het heel normaal is voor kinderen om even te moeten wennen als ze bij je terugkomen.”